من باختــم به خـود بـاختــم
به تصویــر غلـط فرشتـه های آدمـ نمــا بـاختــم
. . .
حـال کـه حماقتــ هایــم را می شمــارمـ
آرامــ . . . آرامــ . . .
ایـن جمـله در ذهنــم طنیــن انـداز می شـود
سنـگـ بــاش
تــا سنـگســار نشــوی …
لـمس کـن کـلمـاتـــی را . . . .
کـه بــرایتــ مـی نویسـم
تـا بخوانـی و بفهمـی چقــدر جـایتــ خـالیستــ
تـا بـدانـی نبـودنتــ آزارمـ می دهــد !
لـمس کـننـوشتـه هـایــی را
کـه لـمس نـاشدنیـستــ و عـریــان
کـه از قلبــم بـر قـلم و کاغـذ مـی چــکد
لـمس کـن گـونــه هـایــم را
کـه خیــس اشـکـ استــ و پـر شیـــار
لـمس کـن لحــظه هـایــم را
تــویــی کـه مـی دانــی مـن چـگونــه عــاشقتــ هستــم
لـمس کـن ایـن بـا تـــو بــودن هـا را
لـمس کـن. . . !!
خدایــا...
آغوشت را امشب به من می دهـی ؟
برایِ گفتن چیزی نــیارم
اما برایِ شنفتنِ حرفهای تو گوش بسیار . . .
می شود من بغض کنمـــ
تو بگویــی : مگر خدایت نباشدکه تو اینگونهــ بغض کنــی. . .
می شود من بگویم خدایا ؟
تو بگویـی: جانِ دل . . .

خـوآبَـم نِمے بَـرَد
بِـﮧ هَمـﮧ چـیز فِکـر کَـرבه اَم
بیشـتَر بِـﮧ تـو
وَ مـے בآنَـم کِـﮧ خوابـے
وَ قَبل اَز بَستـﮧ شُـבَن چَشـم هآیَـتـ
بِـﮧ هَمـﮧ چیـز فِکـر کَرבِه اے
جُـز مَـن