گاهی دلم می خواهد خودم را بغل کنم،
ببرم بخوابانمش!
لحاف را بکشم رویش!
دست ببرم لای موهایش و نوازشش کنم!
حتی برایش لالایی بخوانم،
وسط گریه هایش بگویم:
غصه نخور خودم جان!
درست می شود! درست می شود!
اگر هم نشد به جهنم…
تمام می شود!
بالاخره تمام می شود…

دوباره صدایم کن

نیمکت عاشقی یادت هست؟

کنار هم، نگاه در نگاه و سکوتمان چه گوش نواز بود..

بید مجنون زیر سایه اش امانمان داده بود،

برگهای رنگینش را به نشانه عشقمان بر سرمان می ریخت..

او نیز عاشق بودنمان را به رخ پاییز می کشید،

اما اکنون پاییز.. نبودنت را، جداییمان را به رخ می کشد.

بگو، صدایم کن، بیا تا دوباره ما شویم،

مرحمی بر سوز دلم باش، نگاه کن، پاییز به من می خندد، بیا داغ

جداییمان را به دلش بگذاریم.

بیا کلاغ ها را پر دهیم تا خبر وصلمان را به پرستوها مژده دهند.

دوباره صدایم کن..

میبخشم کسانی راکه هرچه خواستند بامن بادلم

وبااحساساتم کردند،ومرا

در دوردست خودم تنها گذاشتند،ومن امروز به پایان خودم

نزدیکم،پروردگارا به من بیاموز در این فرصت حیاتم

آهی نکشم برای کسانی که دلم راشکستند!

خوانده بود :
“زیر باران باید رفت”
فکر می کرد :
زیر باران باید ، رفت !

از دیدن بعضی صحنه ها
نه حق داری داد بزنی
نه حق داری گله کنی !
.
چون دیگه به تو “هیچ ربطی” نداره
.
بادیدن بعضی صحنه ها فقط خرد می شی !

یه صحنه
مثلِ
این . . .

اگه پسر باشی موهات می ریزه

اگه دختر باشی قطره قطره ی اشکات

 
گاه یک لبخند انقدر عمیق میشود که گریه می کنیم
گاه یک نغمه انقدر دست نیافتنی میشود که با ان زندگی می کنیم
گاه یک نگاه انچنان سنگین میشود که چشمانمان رهایش نمی کند
گاه یک عشق انقدر ماندر می شود که فراموش نمی کنیم

آمدنـــــ ـــــت را یادمــــــــــ

نیست

بیصدا آمدی بی آنکه مـــــــ ـــــن

بدانم

بی اجـــــــازه ماندی بی آنکه

مــــــ ـــــن بخواهم

اما اکنون ذره ذره وجـــــــودم

مانـــــدنت را تــ ــمنا

میـــکند

مهمان ناخواندهی

قــــــــلبم بمان که مانـــ ــدنت را سخـ ــت

دوســـــت دارمــــــــ

بمان برای باور من که

لحظهلحظه ی

زنـــــــــدگی خـــویش را

با تو

پــیوند زدهام

بـــــمان

که سختدوستــــــــت دارمــــــــــــــ….

کاش بودی و میفهمیدی وقت دلتنگی یک آه چه وزنی دارد!

لطفاهی نپرس دلتنگی چه معنی دارد؟!

دلتنگی معنی ندارد… درد دارد…

چرا نگاه می کنی؟ تنهــا ندیده ای؟

به من نخنـــد…

من هم روزگاری عزیــــز دل کسی بودم

به اندازه ی نوشیدن یک فنجان قهوه ی تلخ بمان

ومن تلافی جز تعارف یک فنجان قهوه ی تلخ به تو نداشتم…